سرطان غدد بزاقی (Salivary Gland Cancer) نوعی سرطان است که در بافت‌های غدد بزاقی شکل می‌گیرد. در مورد اینکه آیا این نوع سرطان کشنده است یا خیر، باید گفت که این موضوع بستگی به جنس و مرحله سرطان دارد. بعضی از انواع سرطان غدد بزاقی بسیار آهسته رشد می‌کنند و در برخی موارد به راحتی درمان می‌شوند. اما برخی از نوع‌های سرطان غدد بزاقی بسیار خطرناک هستند و می‌توانند به سرعت به سایر اعضای بدن منتقل شوند.
بنابراین، برای پیش‌بینی پیامد نهایی سرطان غدد بزاقی باید نوع و مرحله سرطان را تشخیص داد. درمان این نوع سرطان با ترکیبی از جراحی، رادیوتراپی و شیمی درمانی انجام می‌شود. در کل، دقت در تشخیص، زمانبندی درمان و پیگیری دقیق بعد از درمان موثرترین راه‌های پیشگیری از پیامد‌های خطرناک این بیماری است.
سرطان غده بزاقی چیست؟
سرطان غده بزاقی یا پاروتید یکی از انواع سرطان است بافت های غدد بزاقی را درگیر می کند. غدد بزاقی شامل سه نوع اصلی غده هستند: غده بزاقی بزرگ، غده بزاقی ماژور و غده بزاقی کوچک. این غده‌ها در سر و گردن و همچنین در نزدیکی گوش، دهان و پوست قرار دارند. سرطان غده بزاقی می‌تواند در هر یک از این غده‌ها شکل بگیرد، اما در بیشتر موارد در غده بزاقی بزرگ رخ می‌دهد. بیشتر موارد سرطان غده بزاقی بیشتر در بزرگسالان دیده می‌شود، اما ممکن است در هر سنی اتفاق بیافتد.
تومور پاروتید چیست؟
علائم و نشانه های سرطان غده پاروتید
علائم و نشانه‌های سرطان غده پاروتید ممکن است به شکل خفیف و نامشخص آغاز شود و در طول زمان شدت پیدا کند. برخی از علائم و نشانه‌های سرطان غده پاروتید شامل:
- تورم یا گردش در منطقه پاروتید که معمولاً در یک طرف صورت اتفاق می‌افتد.
- درد در منطقه پاروتید، که ممکن است بدون هیچ علامت دیگری باشد.
- بروز گرفتگی در عضلات صورت و مشکل در جابجایی آنها.
- بیماری و سردرد، که در برخی موارد ناشی از فشار تومور روی عصب‌ها است.
- بیشترین شدت درد و تورم بعد از غذا خوردن.
در صورت بروز هریک از این علائم، بهتر است به پزشک متخصص مراجعه کرده و برای تشخیص دقیق و درمان مناسب اقدام کنید. بیشتر تومورهای پاروتید خوش‌خیم هستند و در صورت تشخیص سرطانی بودن تومور، درمان ممکن است شامل جراحی، پرتودرمانی و یا شیمی درمانی باشد.
تشخیص سرطان غده پاروتید
تشخیص سرطان غده پاروتید باید توسط یک پزشک متخصص انجام شود. برای تشخیص سرطان پاروتید، پزشک ممکن است از روش‌های مختلف تشخیصی استفاده کند که شامل موارد زیر می‌شود:
بررسی بالینی و فیزیکی: پزشک شاید ابتدا تورم در منطقه پاروتید را بررسی کند و علائم و نشانه‌های دیگری را مشاهده کند.
آزمایش خون: آزمایش خون می‌تواند به عنوان معیاری برای سنجش سلامت کلی بدن استفاده شود. این آزمایش می‌تواند نشان دهد که آیا بیمار در معرض خطر سرطان قرار دارد یا خیر.
تصویربرداری: شامل رادیوگرافی، اسکن مغناطیسی (MRI)، توموگرافی کامپیوتری (CT) و سونوگرافی می‌باشد. این روش‌های تصویربرداری به پزشک اطلاعات بیشتری درباره تومور و مرحله آن درمان می‌دهند.
بیوپسی: در این روش، یک نمونه کوچک از بافت تومور از طریق یک سوزن گرفته می‌شود و بررسی می‌شود که آیا سلول‌های سرطانی در آن وجود دارند یا خیر.
آزمایش مولکولی: این آزمایش، برای شناسایی ژن‌های خاصی که در تومور وجود دارد، استفاده می‌شود. این روش می‌تواند برای تعیین نوع سرطان و درمان مناسب تر مورد استفاده قرار گیرد.