میکروشی یک نقص مادرزادی در گوش نوزادان است که در آن گوش خارجی کوچک است و به درستی شکل نمی‌گیرد. این مشکل معمولاً در هفته‌های اولیه بارداری اتفاق می‌افتد. میکروشی در اغلب موارد یک وضعیت ظاهری است و بیشتر کودکان مبتلا به این اختلال – حتی کسانی که گوش خارجی آنها کاملاً وجود ندارد – تنها یک کاهش شنوایی جزئی تجربه می‌کنند، زیرا گوش داخلی (قسمتی از بدن که مسئول شنوایی است) معمولاً تحت تأثیر قرار نمی‌گیرد.
انواع مختلف میکروشی
میکروشی به چهار نوع مختلف تقسیم می‌شود، که در این مقاله سعی داریم از خفیف ترین آن تا شدیدترین این اختلال را مورد بررسی قرار دهیم.
نوع اول
در این نوع از میکروشی اندازه گوش خارجی کوچک‌تر از اندازه متوسط آن است، اما همهٔ اجزای گوش به صورت کامل شکل گرفته و تغییرات جزئی در شکل وجود دارد.
نوع دوم
گوش خارجی در این نوع تا حدی شکل گرفته اما کوچک است.
نوع سوم
چندین ساختار از گوش وجود دارد اما هیچ یک از آنها به صورت قسمت های تعریف شده ای از گوش تشخیص داده نمی‌شوند.
نوع چهارم
در این نوع از میکروشی گوش خارجی به طور کلی شکل نگرفته و قابل مشاهده نمیباشد.
میکروشی چقدر رایج است؟
آمار به دست آمده توسط محققان آمریکائی نشان میدهد حدود 1 تا 5 نوزاد در هر 10،000 تولد در ایالات متحده به میکروشی مبتلا هستند . این وضعیت در نوزادانی که به عنوان پسر تشخیص داده می‌شوند (AMAB)، بیشتر رخ میدهد. همچنین،جالب توجه است که این احتلال در گوش راست بیشتر از گوش چپ رخ میدهد.
علائم میکروشیا
کوچکی گوش
– گوش کودک به نسبت کوچک‌تر از حد معمول است.
عدم تشکیل کامل گوش:
– ممکن است بخش‌هایی از گوش، به خصوص پرده گوش، به طور کامل تشکیل نشده یا ناقص باشد.
تاثیر بر شنوایی:
– در برخی موارد، میکروتیا ممکن است با مشکلات شنوایی همراه باشد.
آبا این اختلال بر شنوایی تاثیر میگذارد؟
میکروشی میتواند بر شنوایی افراد تاثیر گذار باشد، به ویژه اگر مشکلاتی در شکل گیری گوش میانی یا کانال گوش وجود داشته باشد. اگرچه ممکن است کانال گوش شما به طور کامل بسته باشد، ساختارهای گوش داخلی احتمالاً قابلیت هدایت صدا را داشته باشند. بنابراین، عمل جراحی برای بازکردن کانال گوش ممکن است به بهبود شنوایی کمک کند. همچنین، دستگاه‌های شنوایی وجود دارند که حتی اگر کانال‌های گوش شما بسته باشند، می‌توانند به شما کمک کنند .
**اگر نوزاد شما مبتلا به میکروتیا باشد، انجام آزمون شنوایی بسیار مهم است. حتی اگر میزان افت شنوایی کمی باشد، ممکن است بر روی گفتار تأثیر بگذارد. بنابراین، اطمینان حاصل کردن از شنوایی نوزاد از اهمیت زیادی برخوردار است.**
علل بروز میکروشی
علت‌های میکروتیا، به طور عمده، ناشناخته است. برخی از نوزادان ممکن است به دلیل تغییر در ژن‌ها یا ناهنجاری در یک ژن خاص میکروتیا داشته باشند. یک علت دیگر شناخته‌شده برای میکروشی استفاده از داروی ایزوترتینوئین است که در صورت مصرف در دوران بارداری میتواند منجر به اختلالات جنینی، از جمله میکروتیا، شود.
تشخیص میکروشی
تشخیص میکروتیا نیاز به ارزیابی دقیق از سوی تخصصی پزشکی دارد. روش‌های تصویربرداری مانند سونوگرافی و تصویربرداری مغناطیس هسته‌ای ممکن است برای تشخیص نقاط ناقص گوش مورد استفاده قرار گیرد. همچنین، تست‌های شنوایی انجام می‌شود تا هر گونه تأثیر بر شنوایی ارزیابی شود.
از آنجائیکه میکروشی یک شرایط اختلال از زمان تولد است، گوش ناقص نوزاد شما از لحظه تولد آشکار خواهد بود، و بنابراین توسط پزشک به سرعت در حین بررسی فیزیکی تشخیص داده می‌شود.
پزشکان همچنین توصیه می‌کنند که ارزیابی واکنش مغز به صدا (ABR) را بیشتر از هر نوزادی پس از تولد به منظور ارزیابی عملکرد گوش داخلی نوزاد انجام دهند. ABR یک نوع تست است که عملکرد انتقال صدا از گوش به مغز از طریق مسیرهای عصبی شنوایی را ارزیابی می‌کند و نشان میدهد چقدر صداها به خوبی از مسیرهای عصبی شنوایی از گوش به مغز جریان دارند.
تشخیص میکروتیا اغلب توسط تخصصی پزشک انجام می‌شود و میتواند شامل اقدامات زیر باشد:
بررسی فیزیکی:
– پزشک با مرور تاریخچه پزشکی فرد و انجام بررسی فیزیکی، به خصوص بررسی دقیق گوش‌ها، تلاش می‌کند تا نقاط ناقص گوش را تشخیص دهد.
سونوگرافی:
– سونوگرافی (التراسونوگرافی) ممکن است برای تصویربرداری از ساختارهای گوش و تشخیص نقاط ناقص استفاده شود.
تصویربرداری مغناطیس هسته‌ای (MRI):
– MRI نیز میتواند برای بررسی دقیق‌تر ساختارهای گوش و نقاط ناقص مورد استفاده قرار گیرد.
تست‌های شنوایی:
– برای افراد مبتلا به میکروتیا، انجام تست‌های شنوایی مهم است تا هر گونه تأثیر بر شنوایی ارزیابی شود.
مشاوره ژنتیکی:
– در برخی موارد، مشاوره ژنتیکی ممکن است برای بررسی احتمال انتقال ژنتیکی میکروتیا به نسل بعدی مورد نیاز باشد.
در کل تشخیص میکروتیا نیاز به تخصص پزشکی و استفاده از تجهیزات تصویربرداری پیشرفته دارد تا تأیید یا رد تشخیص انجام شود.
درمان
مراقبت و درمان یک کودک مبتلا به میکروشی به شدت موردی است. برخی از کودکان نیاز به یک سری عمل جراحی دارند، در حالی که برخی دیگر اصلاحی لازم ندارند.
اگرچه فکر به اینکه کودک شما نیاز به جراحی دارد نگران‌کننده است، اهمیت دارد به یاد داشته باشید که این روش‌ها نرخ موفقیت عالی دارند.
متداولترین نوع عمل جراحی برای میکروتیا، ساخت گوش از خود بافت‌های بدن است. در این عملیات، جراحان پلاستیک متخصص کودکان با استفاده از غضروف استخوان سینه کودک، گوش جدیدی را در جلوی سر کودک بازسازی می‌کنند. این فرایند از بافت خود کودک استفاده می‌کند، بنابراین اگر گوش جدید به هر دلیلی آسیب ببیند، میتواند به همان شکلی که گوش طبیعی خود بهبود یابد. ساخت گوش از خود بافت‌های بدن معمولاً در سن 6 سالگی یا بزرگتر انجام می‌شود. این سن لازم است تا کودک به اندازه کافی بزرگ باشد که غضروف استخوان سینه کمک شود، و 6 سالگی تقریباً سنی است که گوش طرف دیگر (اگر مرتبط باشد) به اندازه بزرگسالان می‌رسد – بنابراین جراحان مطمئن می‌شوند که گوش جدید را برای هماهنگ شدن با آن قرار دهند.
معمولاً ساخت گوش از خود بافت‌های بدن نیاز به سه عمل جراحی دارد که به توجه به نوع و شدت میکروتیای کودک شماست. این عملیات‌ها معمولاً با فاصله‌های شش ماهه برنامه‌ریزی می‌شوند تا به کودک زمان کافی برای بهبود بدهند.
مراحل جراحی بازسازی گوش خارجی
مرحله اول:
در این مرحله، جراحان بخشی از غضروف از استخوانهای سینه جدا می‌کنند تا یک گوش جدید ایجاد کنند. این مرحله ایجاد پایه گوش جدید را شکل میدهد.
مرحله دوم:
در مرحله دوم، جراحان به تنظیم و بازنگری لبه گوش جدید می‌پردازند. این مرحله به بهبود شکل و قرارگیری صحیح گوش کمک می‌کند.
مرحله سوم:
در مرحله سوم، جراحان گوش جدید را برای هماهنگی بهتر بلند می‌کنند و “تنظیمات” لازم را انجام می‌دهند. این مرحله به تنظیم نهایی و اصلاح‌های لازم در صورت نیاز کمک می‌کند.
این مراحل نشان از یک روش گوش‌سازی خودبخودی است که از بافت‌های بدن کودک استفاده می‌کند تا گوش جدید ایجاد شود و نیاز به چندین مرحله دارد تا به نتیجه نهایی برسد.
لازم به ذکر است ممکن است لازم باشد که کودک شما همچنین یک عمل جراحی در گوش میانی یا داخلی داشته باشد. در این صورت، جراحان این عملیات را پس از انجام آخرین عمل انجام می‌دهند.
گوش بازسازی شده کودک شما به دقت به گوش دیگرش شباهت نخواهد داشت، اما به طرز قابل توجهی ظاهر او را بهبود خواهد بخشید (و این امکان را فراهم می‌آورد که از نظر عملی از اشیایی مانند عینک یا عینک آفتاب استفاده کند).
زمان‌بندی برای درمان جراحی:
– کودکان 6 سال یا بزرگتر: مرحله اول ساخت گوش از خود بافت‌های بدن (Autologous Reconstruction) جدا کردن غضروف از استخوان سینه جهت ایجاد گوش جدید
– 6 ماه بعد: مرحله دوم ساخت گوش از خود بافت‌های بدن (Autologous Reconstruction): بهبود و بازنگری لبه گوش جدید
– 6 ماه بعد: مرحله سوم ساخت گوش از خود بافت‌های بدن (Autologous Reconstruction): بلند کردن گوش جدید برای هماهنگی بهتر و انجام “تنظیمات” لازم
– 6 ماه بعد: امکان استفاده از سمعک پیچ‌خورده بنیادی (BAHA) و امکان تعمیر آترزیا (اگر لازم باشد)
این زمان‌بندی نشان‌دهنده مراحل درمانی میکروتیا بر اساس سن کودک است و ممکن است با توجه به ویژگی‌های هر کودک تغییر کند.
جایگزین‌ها برای درمان جراحی میکروشی:
در کل، ساخت گوش از بافت‌های بدن به عنوان موثرترین درمان میکروتیا توصیه می‌شود. این گزینه به کودکان یک گوش جدید و راحت ارائه میدهد که احساس طبیعی دارد، استفاده از عینک را تسهیل می‌کند، اعتماد به نفس را افزایش میدهد و کیفیت زندگی آنها را بهبود می‌بخشد. همزمان، ما متوجه هستیم که هر کودک و خانواده‌ای متفاوت است. پزشکان شما با شما همکاری خواهند کرد تا بهترین گزینه را انتخاب کنید.
گزینه‌های جایگزین برای ساخت گوش از بافت‌های بدن شامل:
بدون درمان:
– ممکن است تصمیم بگیرید هیچ درمانی انجام ندهید. با تیم درمانی کودک خود در مورد راهنمایی و مشاوره صحبت کنید.
کاشت گوش:
– گوش مصنوعی ساخته‌شده از مواد سنتزی میتواند به جای غضروف مورد استفاده قرار گیرد. مزایا شامل عدم وجود جای زخم در قفسه سینه و امکان ساخت گوش از سن 3 سالگی است. معایب شامل نرخ مشکلات بیشتر و ممکن است مشکلات بلندمدت نسبت به ساخت گوش از بافت‌های بدن باشد.
پروتز گوش:
– این نوع گوش مصنوعی از مواد سنتزی ساخته می‌شود و میتواند با یک روش با کم ترین تداخل به سر کودک شما متصل شود. ازمعایب آن میتوان به نیاز به مراقبت روزانه اشاره کرد.
چه اتفاقی می‌افتد اگر فرزندم به دلیل میکروشیا کم شنوایی داشته باشد؟
اگر کودک شما مشکل شنوایی مرتبط با میکروتیا دارد، او توسط یک آدیولوژیست (تخصصی شنوایی) و یک گوش، حلق، و بینی متخصص (اذن، بینی، و حلق) پیگیری خواهد شد. این تیم با هم:
1. با برنامه‌های منظم آزمون‌های شنوایی (آئودیوگرام)، افت شنوایی را نظارت خواهند کرد.
2. سمعک و راهکارهای دیگری را برای بهره‌مندی از شنوایی باقی‌مانده توصیه خواهند کرد.
3. در صورت افت شدید شنوایی، استفاده از سمعک (سربند یا کاشت در استخوان) را پیشنهاد می‌دهند.
4. جراحی برای بازسازی کانال گوش گمشده (تعمیر آترزیا) و بهبود شنوایی ممکن است پیشنهاد شود. به عنوان جایگزین، ارائه سمعک پیچ‌خورده بنیادی (BAHA) نیز ممکن است باشد.
5. برای کودک شما، اگر لازم باشد، ارزیابی‌های زبانی یا توسعه‌ای اضافی را توصیه می‌کنند.
6. شما را به منابع جامعه برای کمک‌های آموزشی یا مالی ارجاع می‌دهند.
برای مطالعه بیشتر در حصوص میکروشی میتوانید از طریق این لینک اقدام بفرمائید